Najcenniejszym zabytkiem architektury Tarczyna jest kościół pod wezwaniem św. Mikołaja biskupa. Fundacja świątyni nastąpiła prawdopodobnie w XII wieku. Od początku XV wieku kościół był pod patronatem kolegiaty warszawskiej. Budowę murowanej świątyni rozpoczęto w pierwszym ćwierćwieczu XVI stulecia. W latach 1623-30, dzięki staraniom Gabriela Prowansjusza, sekretarza królewskiego został gruntownie przebudowany. Z tego okresu pochodzi chrzcielnica z czerwonego marmuru, na której widnieje herb fundatora G. Prowansjusza z XVII wieku. Kolejny remont przeprowadzany był w latach 1840-42. Zachował się gotycki charakter wnętrza, choć częściowo zbarokizowany. Wnętrze kościoła ozdabiają piękne i ciekawe epitafia, upamiętniające Kazimierza Jana Szczukę – biskupa chełmińskiego, Marcina Dębskiego – burgrabiego i wicestarostę czerskiego oraz Gabriela Prowansjusza – sekretarza królewskiego. Na uwagę zasługuje siedemnastowieczny barokowy prospekt organowy oraz ambona z pierwszej połowy XVIII wieku. Do zabytków należy barokowa monstrancja oraz puszka na komunikanty z początku XVIII wieku, dziewiętnastowieczny krzyż ołtarzowy, mosiężna tacka i lichtarze. Należy zwrócić uwagę na liczne tablice nagrobne wmurowane we wnętrze świątyni. Są to płyty poświęcone głównie proboszczom warszawskim i tarczyńskim tj. księżom Gabrielowi Władysławskiemu, Kazimierzowi Szczuce, Adamowi Rostkowskiemu. Na cmentarzu przykościelnym istnieją jeszcze dobrze zachowane nagrobki Józefa Godlewskiego, pułkownika wojsk polskich wraz z rodziną, oraz Stefana Rostkowskiego. Pochodzą one z pierwszej połowy XIX wieku. Należy wspomnieć o dzwonnicy klasycystycznej z 1842 roku wbudowanej w obręb muru. Zachowana dzwonnica i dzwon o ciekawej barwie dźwięku zdobią północną stronę rynku. Kościół przyciąga swych parafian pięknie odprawianymi mszami oraz śpiewem i graniem tarczyńskiej młodzieży. Ponieważ kościół ma dobrą akustykę i posiada wspaniałe organy częściowo odrestaurowane dzięki pieniądzom tarczyńskich parafian, często są w nim organizowane koncerty muzyczne.