Szlak rozpoczyna się na drodze asfaltowej pomiędzy Mszczonowem a Tarczynem, w okolicach miejscowości Ciemno-Gnojna, około 15 kilometrów od Mszczonowa. Jedziemy asfaltem w kierunku Tarczyna. Po 650 metrach skręcamy w prawo w las, w leśną drogę gruntową i jedziemy w stronę zbiornika wodnego. Towarzyszy nam szlak zielony – Szlak w stronę Rezerwatu Grądy Osuchowskie, oraz szlak czerwony turystyczny. Latem panuje tu spory ruch – można spotkać wielu turystów i plażowiczów. Po 250 metrach po prawej zaczyna się staw Świętej Anny. Po prawej stronie widzimy wiatę. Jedziemy prosto wzdłuż brzegu zbiornika, przecinając skrzyżowanie dróg leśnych.

Stawy Świętej Anny to tereny rekreacyjne Mszczonowa – dwa przepiękne zbiorniki wodne położone pośród lasów, zaledwie 4 kilometry od miasta. Patronką stawów jest święta Anna, której figura wznosi się nad większym z dwóch zbiorników. Pierwsza kapliczka świętej Anny postawiona została w XVIII wieku. Zabytkowa figura spłonęła w latach 60., a jej późniejszą kopię skradziono. Historyczna figura zachowała się jedynie na zdjęciach z lat 20. ubiegłego wieku, które przechowane zostały do dziś w albumie państwa Polaków z Badowa Mściska. Istnieje teoria, zgodnie z którą kapliczkę postawiono na pamiątkę bitwy, z okresie konfederacji barskiej, w której wojska polskie pod wodzą generała Sawy (z pochodzenia Kozaka) starły się z wojskami carskimi. Generał został w niej ranny, a później ukrywał się w okolicach Mszczonowa. Historię tę hrabia Henryk Rzewuski opisał w swoim opowiadaniu Sawa, zamieszczonym w zbiorze zatytułowanym Pamiątki Soplicy. Stawy Świętej Anny zasilają ze swych źródeł przepływającą obok Pisię Gągolinę, której źródła znajdują się w nieodległym Dwórznie. Większy z dwóch stawów Świętej Anny jest wykorzystywany rekreacyjnie, drugi, mniejszy staw pozostawiono w całości naturze. Kąpiel oraz wędkowanie są w nim surowo zabronione. Ten zbiornik jest oazą wszelkiego ptactwa i ryb. Oba stawy oddziela grobla, z której często korzystają spacerowicze. Po 100 metrach kończy się obszar stawu, wjeżdżamy do lasu, jedziemy cały czas prosto ubitą i równą drogą leśną. 600 metrów dalej, przed torami kolejowymi, mijamy skrzyżowanie, gdzie czerwony szlak turystyczny skręca w prawo. Szlakiem zielonym jedziemy dalej prosto, przecinając biegnące wśród lasu tory kolejowe (przejazd niestrzeżony).

100 metrów dalej zaczynają się zabudowania ośrodka Zbiroża. Przed hotelem skręcamy ostro w lewo i przejeżdżamy przez teren ośrodka. Zbiroża to piękny ośrodek przystosowany do organizacji imprez integracyjnych, pikników i wszelkich eventów – szczególnie plenerowych. To 13-hektarowy, w pełni zagospodarowany teren zielony. Jest tu karczma z trzema salami, wiaty grillowe dla 500 osób oraz jedyne w Polsce specjalistyczne Centrum Teambuildingowe – TeamStrefa. Atutem tego miejsca jest jego położenie w malowniczych lasach, w okolicy łąk i stawów. Po 300 metrach przejeżdżamy pomiędzy dwoma stawami. Tu zaczyna się droga asfaltowa i zabudowania mieszkalne Zbiroży. Po lewej stronie mijamy kapliczkę. 400 metrów dalej kończą się zabudowania i droga asfaltowa. Jedziemy ubitą, wygodną drogą polną przez łąki i pola. Po 300 metrach droga łagodnym łukiem skręca w prawo. 200 metrów dalej wjeżdżamy do gęstego, głównie sosnowego lasu. Jedziemy dalej prosto wygodną suchą drogą leśną.

Po 400 metrach las się kończy, dojeżdżamy do drogi asfaltowej nr 50 Mszczonów – Grójec. Skręcamy w lewo i jedziemy asfaltem, bardzo ruchliwą i dość niebezpieczną trasą. Po prawej mijamy zabudowania miejscowości Zimna Woda. Po 200 metrach skręcamy z asfaltu w prawo, w drogę gruntową. 100 metrów dalej wjeżdżamy w niewielki las. Tutaj nasza droga łagodnym łukiem skręca w prawo i biegnie niemal równolegle do trasy nr 50. 200 metrów dalej wyjeżdżamy z lasu, po lewej stronie znajdują się zabudowania wiejskie. 50 metrów dalej mijamy skrzyżowanie polnych dróg. Po prawej stronie widzimy krzyż. Jedziemy przez pola i po kolejnych 100 metrach przecinamy na wprost skrzyżowanie polnych dróg. Po 50 metrach wjeżdżamy do lasu. Wokół nas rozciąga się niezbyt gęsty jasny las iglasty. Jedziemy bardzo piaszczystą, wyboistą drogą leśną. 200 metrów dalej las na chwilę ustępuje miejsca polom, jednak po kolejnych 100 metrach wjeżdżamy z powrotem w las. Droga wije się leśną ścieżką i skręca łagodnie najpierw w prawo, a następnie w lewo. Po 200 metrach docieramy do dużego skrzyżowania polnych traktów, po prawej widzimy zabudowania, sady i pola uprawne. Jedziemy dalej prosto piaszczystą, ale szeroką drogą wzdłuż granicy lasu. Po kolejnych 200 metrach przecinamy pole – tutaj nasz szlak odbija lekko w prawo. 300 metrów dalej ponownie wjeżdżamy do rzadkiego lasu. Mijamy skrzyżowanie leśnych ścieżek i jedziemy prosto.

Po 200 metrach widzimy pośród lasu zabudowania wsi Lutkówka Druga. Na skrzyżowaniu skręcamy ostro w lewo i wjeżdżamy na znacznie węższą, kamienistą i wyboistą leśną drogę. Jedziemy przez las, mijając nieliczne zabudowania. 300 metrów dalej dojeżdżamy do większego skrzyżowania leśnych dróg. Skręcamy ostro w prawo. Po 200 metrach kończy się las i zaczynają pola. Jedziemy drogą gruntową przez pola i pomiędzy zabudowaniami. 600 metrów dalej widzimy po lewej głaz narzutowy. Ponownie wjeżdżamy w las.

Po 800 metrach wyjeżdżamy z lasu. Tu zaczyna się miejscowość Luktówka. 100 metrów dalej docieramy do skrzyżowania z drogą asfaltową. Skręcamy w prawo. 100 metrów dalej mijamy po prawej sklep spożywczy. Po lewej stronie rozciągają się sady. Po kolejnych 200 metrach skręcamy z asfaltu w lewo i jedziemy wzdłuż rozległych sadów. Po prawej stronie, nieco w oddali od szlaku, widzimy drewniany kościół pośród drzew. Parafia rzymskokatolicka w Lutkówce należy do diecezji łowickiej. Drewniany kościół, który obecnie służy parafii, został wzniesiony lub odrestaurowany w 1744 roku, a świadczy o tym kamienna kropielnica z wykutą datą (przy wejściu do świątyni). Biorąc jednak pod uwagę styl budowy i daty na kilku starych grobowcach, przyjąć należy, że świątynia ta powstała o wiele wcześniej, bo już w XVI wieku. W roku 1896 dzięki staraniom ówczesnego proboszcza księdza Stanisława Wołowskiego parafia zakupiła od Żydów 18 mórg ziemi, które następnie obsadzono lasem sosnowym, do dziś otaczającym kościół. W roku 1919 proboszcz Wacław Wolski założył w Lutkówce szkołę podstawową dla dzieci z okolicznych wiosek. W 1922 roku zostało wybudowane ogrodzenie wokół przykościelnego cmentarza. W następnych latach dzięki wysiłkom kolejnych proboszczów wybudowano plebanię. Jest to jeden z najstarszych i tak dobrze zachowanych drewnianych obiektów sakralnych na Mazowszu. Po 500 metrach skręcamy w prawo, w wąską, wyboistą leśną dróżkę. Po 100 metrach dochodzi do niej z lewej strony, od pobliskiego gospodarstwa, mała dróżka. Nasz szlak prowadzi dalej prosto przez pola i niewielkie zagajniki. 700 metrów dalej dojeżdżamy do większej i szerszej polnej drogi, gdzie ponownie dołącza do nas szlak zielony. Na skrzyżowaniu, po prawej stronie widzimy drewniany krzyż. Skręcamy w lewo w szeroką ubitą drogę. Po prawej stronie zaczyna się las. Po 500 metrach do naszego szlaku dochodzi z lewej strony szeroka leśna droga.

Jedziemy dalej prosto i po kolejnych 300 metrach wyjeżdżamy z lasu i docieramy do olbrzymich sadów we wsi Dębiny Osuchowskie. Nasz szlak skręca tu ostro w prawo. Po 200 metrach skręcamy łagodnie w prawo, docierając do zabudowań. Jedziemy dalej prosto przez pola i sady. 300 metrów dalej droga skręca łagodnie w lewo. Po następnych 300 metrach dojeżdżamy do rozwidlenia i skręcamy ostro w lewo. Tu opuszczamy szlak zielony, który odbija w prawo. Nasz szlak wiedzie przez zagajniki, pola i skupiska drzew.

Po 1100 metrach widzimy pierwsze zabudowania wsi Wygnanka. Jedziemy przez pola, sady i leśne skupiska. 400 metrów dalej mijamy po prawej stawy rybne. Po 200 metrach dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą asfaltową i wielkiego zbiornika w Wygnance. Staw Wygnanka spiętrzony jest na rzece Jeziorka. Tu kończy się szlak żółty.