Szlak czarny rozpoczyna się na terenie term mszczonowskich. W tym samym miejscu zaczynają się również szlaki zielony (szlak W stronę Rezerwatu Grądy Osuchowskie) i żółty (szlak Pisi – Gondoliny). Z terenu term wyjeżdżamy, skręcając w prawo, i jedziemy drogą z kostki brukowej w kierunku drogi asfaltowej. Termy Mszczonów to nowoczesny kompleks obiektów wykorzystujący źródła termalne, spełniający funkcje wypoczynkowe oraz rekreacyjne. Woda termalna wykorzystywana w kąpielisku wydobywana jest od 1996 roku z głębokości 1714 metrów z utworów piaskowcowych kredy dolnej. Temperatura wody termalnej mierzona na powierzchni wynosi +42,5°C. Mszczonowska woda termalna jest wodą wodorowo-węglanowo-wapniowo-sodową. Jej całkowita mineralizacja wynosi 472 mg/l. Jest to unikatowa na Mazowszu mineralizowana woda pitna wydobywana z tak dużej głębokości. Wody wykorzystywane w kąpielisku to wolne od zanieczyszczeń wody termalne, aby zachowały swoje naturalne właściwości, nie są filtrowane ani wzbogacane. Charakteryzują się podwyższoną zawartością związków żelaza, co powoduje wzrost nasycenia ich barwy (brązowozielonkawa) i mętności. Ze względów praktycznych niewskazane jest zakładanie białych lub bardzo jasnych strojów kąpielowych.

Po 140 metrach skręcamy w lewo w ulicę Północną. Po prawej stronie znajduje się chodnik z wąską ścieżką rowerową. Po 130 metrach dojeżdżamy do skrzyżowania, na którym skręcamy w prawo w ul. Wschodnią – ścieżka rowerowa również zakręca w tym kierunku. Po kolejnych 100 metrach skręcamy na światłach w lewo w ulicę Targową. Tutaj nie ma już ścieżki rowerowej – jedziemy osiedlową drogą asfaltową pomiędzy willową zabudową. Po 190 metrach skręcamy w prawo, w ulicę Armii Krajowej.

Mijamy kilka skrzyżowań z drogami asfaltowymi i po 340 metrach dojeżdżamy do drogi głównej na Tarczyn. Skręcamy w lewo, w ulicę Tarczyńską. Na drodze asfaltowej obowiązuje zakaz jazdy rowerem, po prawej stronie widzimy chodnik z wąską ścieżką rowerową. Początkowo jedziemy pomiędzy domami jednorodzinnymi, po 400 metrach mijamy po lewej hotel Panorama, po kolejnych 400 metrach zaczynają się zabudowania przemysłowe. Kompleks hotelowy Panorama w Mszczonowie to pięknie położony pośród pól i łąk hotel wraz z przyległym Zespołem Chat Góralskich (domki w stylu góralskim, ze ścianami z drewnianych bali i kamienia).

Po 500 metrach dalej poruszamy się ścieżką rowerową (w dalszym ciągu obowiązuje zakaz jazdy rowerem po jezdni), pomimo że nie jest oznaczona i nie odróżnia się kolorystycznie od chodnika. Po 300 metrach mijamy po lewej stronie kapliczkę i skrzyżowanie z ulicą Wiejską. Po 700 metrach przejeżdżamy obok znaku informującego o końcu obszaru zabudowanego.

Po 300 metrach dojeżdżamy do wiaduktu. W prawo odchodzi droga na Grójec, nasz szlak prowadzi prosto ścieżką rowerową. Za wiaduktem widzimy zjazd w prawo na Sochaczew. Nasz szlak prowadzi dalej prosto, po lewej znajduje się las, po prawej zaś – zabudowa przemysłowa. Po 400 metrach kończą się zabudowania, teraz jedziemy przez lasy i łąki.

Po 300 metrach zarówno szlak żółty, jak i pozostałe dwa szlaki rowerowe skręcają w lewo, w ulicę Bieleckich prowadzącą do Kaczkowa. Tutaj kończy się ścieżka rowerowa, wjeżdżamy na drogę szutrową, miejscami podmokłą, prowadzącą przez łąki i lasy.

Po 800 metrach dojeżdżamy do skrzyżowania w Kaczkowie. Po prawej stronie stoi kamienna kapliczka wbudowana w mur ciągnący się po prawej stronie drogi. Na skrzyżowaniu szlak żółty skręca w lewo, natomiast szlaki zielony i czarny – w prawo. Skręcamy szlakiem czarnym w prawo, jedziemy wzdłuż kamiennego ogrodzenia, po 50 metrach po lewej widzimy kapliczkę. Po prawej stronie w murze znajduje się brama, w oddali widać park i zabudowania. Jedziemy dalej prosto szeroką, ubitą drogą pomiędzy polami, stawami, drzewami i zabudowaniami.

Mijamy skrzyżowanie z odchodzącą w lewo piaszczystą drogą. Tabliczka na ogrodzeniu informuje, że znajdujemy się w miejscowości Ciemno-Gnojna. Jedziemy drogą żwirową, po 200 metrach dojeżdżamy do skrzyżowania polnych dróg, po lewej widzimy krzyż. Skręcamy w prawo, w ulicę Wąską. Po prawej jest mur, po lewej pola. Po 200 metrach ulica Wąska przechodzi w ulicę Leśną, odbijamy w lewo i jedziemy polną, miejscami podmokłą drogą przez pola, łąki i las. Po 600 metrach droga odbija lekko w prawo i prowadzi przez rzadki las. (Od tego miejsca szlak wyznaczony na mapie nie pokrywa się z wytyczonym w terenie, oznaczenia w terenie też są mylne (o ile w ogóle się pojawiają,), prowadzą w różnych kierunkach na raz. Michał teoretycznie pojechał według oznaczeń w terenie, ale było ich mało i nie były jednoznaczne, nie ma pewności, czy trasa jest wytyczona właściwie)

Po 200 metrach wyjeżdżamy z lasu i dojeżdżamy do biegnącej w poprzek leśnej drogi. Przed sobą widzimy rozległe ogrodzone pole. Skręcamy ostro w lewo i jedziemy pomiędzy zabudowaniami i ogrodzonymi polami i łąkami szeroką, ubitą i porośniętą trawą ścieżką. Po 100 metrach mijamy skrzyżowanie z odchodzącą w prawo piaszczystą drogą. Jedziemy dalej prosto, po 100 metrach mijamy po lewej rozległe ogrodzone tereny stadniny konnej. Po 300 metrach mijamy kolejne skrzyżowanie polnych dróg. Nasz szlak wciąż wiedzie prosto, po prawej znajdują się zabudowania, po lewej – ogrodzone pola i łąki.

Po 250 metrach przecinamy kolejne skrzyżowanie polnych dróg. Po 200 metrach kończą się zabudowania i po obu stronach drogi rozciągają się stawy. Jedziemy piaszczystą, dość szeroką ścieżką (groblą) pomiędzy stawami. Po 200 metrach droga skręca łagodnie w prawo, a po kolejnych 200 metrach w lewo. Mijamy mostek i dojeżdżamy do parkingu i zabudowań pałacu w Grzegorzewicach. Tu kończy się nasz szlak. W połowie XIX wieku zbudowano w Grzegorzewicach dwór w stylu klasycystycznym, w następnych latach zaś rozbudowano go w duchu romantycznego historyzmu (eklektyzmu) i przekształcono w pałac. Jest to budynek murowany, z cegły, otynkowany, piętrowy, podpiwniczony, o sklepieniach kolebkowych i kolebkowo-krzyżowych, z mieszkalnym poddaszem. Od wschodu i północy pałac jest również wyposażony w tarasy. Dachy są czterospadowe, kryte blachą. W czasie II wojny światowej i w okresie powojennym pałac i otaczający go park uległy dewastacji i zniszczeniu. W 1973 roku pałac przekazano Naczelnej Radzie Adwokackiej, która urządziła tu Dom Pracy Twórczej Adwokatury. Park wokół rezydencji został założony w połowie XIX wieku, w czasie kiedy rozpoczęto budowę pałacu. Zachował się ślad pierwotnego założenia, choć dzisiaj zdobią go odosobnione egzemplarze drzew, przez dendrologów nazywane soliterami. Są one oznakowane jako pomniki przyrody: białodrzew, jesion wyniosły, lipa drobnolistna o czterech pniach, modrzewie europejskie. Park grzegorzewicki w 1981 roku wpisany został do rejestru zabytków. W samych Grzegorzewicach i w ich najbliższej okolicy znajdują się liczne stawy retencyjne oraz hodowlane (niektóre nie są już eksploatowane), stanowiące ostoję wielu gatunków ptaków wodnych.